Znany krytyk teatralny H.A. Gomperts napisał w 1958 r.: „Powieści Dostojewskiego są wystawiane z wielkim uporem, choć są do tego całkowicie nieodpowiednie”. Fundacja Buda Staging Performance chce pokazać, że to stwierdzenie nie jest do końca prawdziwe, pomimo problemów jakie niesie ze sobą granie jego powieści.
Styl opowieści Dostojewskiego jest sprzeczny z potrzebami teatru. Przez to stan umysłu Raskolnikowa można doskonale opisać w powieści Zbrodnia i kara. Ale umieść jego neurotycznie zabarwioną postać na scenie! Reżyserka Hanna Grosfeld-Buda wybrała zatem specjalne podejście do tej materii. Fabułę można śledzić w różnych scenach, ale ta linia nie jest kluczowym elementem. Rozszerzyła postaci – nośniki emocji, a nie bohaterów – w ich specyficzne cechy i odpowiednio dostosowała sceny. To tworzy mozaikę różnie wyglądających cząstek, które razem tworzą jedność. Statyczność i dynamiczność zmieniają się i uzupełniają nawzajem. Idee Dostojewskiego pozostają w ten sposób nietknięte, a całość nadaje się do
gry.

Tekst: “Zbrodnia i kara” Fiodor Dostojewski
Reżyseria, scenariusz: Hanna Grosfeld-Buda
Choreografia: Margriet Franken
Obsada:
Ruben Boers
Xandra Schipperheyn
Saskia Smit
Jacob van der Maas
Ralph Boers
Martin Peulen
Reginold Kluijtmans
Scenografia: Gerard Konings
Oświetlenie: Joost Borsten