Utwór został zainspirowany powieścią Alberta Camusa „L’Étranger”. Podobnie jak Camus, Branco oferuje nam możliwość zrozumienia rzeczywistości, podkreślając jej wpływ na życie jednej osoby. Tą osobą jest Saúl, skazany na śmierć. Czeka na swoją egzekucję i wylądował w czasowej próżni. Dla niego czas stał się
bez znaczenia. Żyje bez tego. „Czas” zabija Saúla po wcześniejszym uśmierceniu go. Jak poznajemy świat Saúla? Wspomnienia Saula zdają się składać jedynie z pomieszanego, koszmarnego snu, w którym zmiany czasu wyeliminowały wszelkie logiczne powiązania.
Jak mówi Głos Słońca w spektaklu: „Każde ciało jest nawiedzonym domem”. Młody poeta i pisarz Luis Carlos Branco doczekał się nagrodzenia wielu swoich utworów nagrodami literackimi. Mówi o swoim własnym procesie pisania: jest to sposób na
przezwyciężenie tego co nieznane, racjonalność nie jest ważna, jest to raczej zadanie emocjonalne i fizyczne, ciężka fizyczna walka z życiem i śmiercią. Beznadziejna walka, ale nadal warta walki.

Tekst: „Kiedy czas zabija” Luis Carlos Branco
Tłumaczenie: Adri Boon
Reżyseria, scenariusz: Hanna Grosfeld-Buda
Obsada:
Chantalle Bijderwieden
Martin Peulen
Roger Wijnen
Porady choreograficzne: Marion Rodie
Asystent reżysera: Roger Wijnen
Video: Jef Grosfeld
Opracowanie video: Rob Bugel
Scenografia:
Jeroen Grosfeld
Frank Siegmund
Oświetlenie: Marc Joosen