Hamlet Szekspira to tragedia najczystszego rodzaju. Nie tylko koniec jest tragicznie przewidywalny, ale cała struktura wskazuje na bezlitosną konfrontację uzurpatora i jego kliki  z Hamletem. W analizie Hamlet bezustannie szuka wzorca ludzkiego i chce skonfrontować swojego największego przeciwnika z niepodważalnymi dowodami jego winy. Kieruje się wysokimi wartościami moralnymi, ale wokół siebie
 widzi i słyszy zupełnie inne wzorce.
W końcu jego analiza moralna osiąga punkt
kulminacyjny w słynnym na całym świecie monologu być albo nie być. Jego pytanie dotyczy nie tylko poziomu egzystencji, ale także tego, w jaki sposób powinna ona się kształtować .
Układ odniesienia, trójca: ojciec-matka-syn, został przez niego utracony.
W końcu z całego świata wokół Hamleta nic nie pozostało, tylko jego słaby cień, w osobie Horatio, pozostaje w kompletnych ruinach zaginionej dynastii. Ogłasza się jednak nowy porządek.

Tekst: “Hamlet” William Shakespeare
Tłumaczenie:
Gerrit Komrij
Jan Jonk
Reżyseria, scenariusz: Hanna Grosfeld-Buda
Obsada:
Roger Wijnen
Wendy Jongeneelen
Martin Reuser
Liesbeth van Meenen
Marius Breeman
Bas Wijffels
Daniel Weterings
Dramaturgia: Kees van Meel
Choreografia: Margriet Franken
Scenografia: Gerard Konings
Maski: Pim Nuyten
Oświetlenie: Joost Borsten
Kostiumy:
Jeroen Grosfeld
Tina Matulessy
Jos Engbersen
Veerle Tytgat
Corrie de Goede
Dźwięk: Jef Grosfeld